الزام آور بودن تعهد یکطرفه نسبت به خود

تعهد در عالم حقوق، اصولاً یا زاییدة توافق اشخاص (اعمال حقوقی) و یا ناشی از رویدادهایی است که به حکم قانونگذار تعهدآور است (وقایع حقوقی)

تعهد در عالم حقوق، اصولاً یا زاییدة توافق اشخاص (اعمال حقوقی) و یا ناشی از رویدادهایی است که به حکم قانونگذار تعهدآور است (وقایع حقوقی). اینکه یک شخص بتواند تنها به اراده خویش، تعهدی الزام‌آور برای خود یا دیگری ایجاد کند، از دیدگاه برخی از حقوقدانان امری توجیه ناپذیر و از دیدگاه برخی دیگر امری استثنائی است. مقاله حاضر تعهدآور بودن اراده یکجانبه شخص نسبت به خود را به گونه‌ای که بتواند منشأ حقی قانونی برای طرف مقابل شود، مورد بررسی قرار می‌دهد.

در این نوشتار، علاوه بر بررسی نظری دیدگاه موافقان این نهاد، تلاش شده است به استناد مصادیق احتمالی آن در قوانین ایران، آنچه با معیارهای حقوق داخلی پذیرفتنی‌تر است معرفی شود.

فهرست مطالب

چکیده

مقدمه

الف: بررسی نظری تعهدات یکطرفه

1ـ نظریات حقوقی موافق و مخالف الزام آوربودن تعهد یكطرفه       

1 ـ 1 ـ نظریات موافق تعهد یكطرفه به عنوان منبع تعهد

1ـ 1ـ 1 ـ نظریه آلمانی ایجاد و تعهد یكطرفه: نظریه سیگل و پیروان وی

1 ـ 1 ـ 2 ـ نظریه فرانسوی ایجاد تعهد یكطرفه: نظریه ورمز و همكاران وی در فرانسه

1 ـ 1 ـ 3 ـ نظریه حقوقدانان نظام حقوقی كامن‌لا

1 ـ 2 ـ نظریات حقوقی مخالف تعهد یكطرفه

1 ـ 1ـ 2 نظریه جرم مدنی (تقصیر)

1 ـ 2 ـ  نظریه قرارداد ضمنی

1 ـ3 ـ نظریه تعهد یکطرفه یا ایقاع لازم

2 ـ  تعهد به نفع شخص ثالث

3 ـ جعاله

نتیجه گیری نهایی

        منابع و مآخذ

برچسب ها : الزام آور بودن تعهد یکطرفه نسبت به خود , الزام آور بودن تعهد یکطرفه نسبت به خود , اراده یکجانبه , تعهد , عقد , ایقاع , عمل حقوقی , حاکمیت اراده