حقوق بازرگانی فراملی

          رژدام 
            بازدید : 21
          چهارشنبه 30 دی 1394
           نظرات (0)
        

حقوق بازرگانی فراملی

دسته: اقتصاد
بازدید: 1 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 272 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 72

قیمت فایل فقط 12,900 تومان

در حالی كه اصولاً بین یك عمل تجاری یا قرارداد خصوصی و قانون ملی حاكم بر آن رابطه وجود دارد، فرامرزی بودن یك عمل تجاری یا قرارداد خصوصی با ابعاد حقوقی، مشكلات و تبعات حقوقی خاصی به وجود می آورد كه نمی توان صرفاً بر اساس حقوق داخلی یك كشور به آن پاسخ داد. به طور کلی، حقوق بازرگانی فراملی، در بر گیرنده این مسائل است. هرچند عبارت «حقوق فراملی»[1] ابتدا در سال 1956 توسط فلیپ جِسِپ[2] در كتاب حقوق فراملی به كار رفت، از اوایل دهه 1960 در نوشته های حقوقی اصطلاح «حقوق بازرگانی فراملی»[3] به كار گرفته شد.

در ادبیات حقوقی، عبارت «حقوق بازرگانی فراملی» که از اصطلاحات حقوق تجارت بین الملل و حقوق کسب و کار بین المللی متفاوت است، عمدتاً به دو معنای عام و خاص به كار می رود. «حقوق بازرگانی فراملی» در معنای عام، شامل كلیه قوانینی است كه اعمال و وقایع بازرگانی فرامرزی را تنظیم می كند و بنابراین شامل حقوق بین الملل عمومی، حقوق بین الملل خصوصی و سایر قوانین و مقررات مربوط می شود كه در این دو رشته از حقوق جای نمی گیرند. این عبارت، یك عنوان كلی برای قواعد، اصول و مقرراتی است كه ناظر به روابط بازرگانی بین المللی است و بر خلاف دو اصطلاح فوق الذکر، جنبه های وسیع تری از حقوق عمومی را نیز در بر می گیرد. معمولاً روابط بازرگانی بین المللی تحت تاثیر مقررات بیش از یك كشور می باشند كه این مقررات شامل حقوق قراردادها، مقررات كنترل ارز، مقررات مالیاتی، مقررات زیست محیطی، مقررات ایمنی و سلامت، مقررات ناظر به شركت ها و امثال آن است.

زمانی كه حقوقدانان در صدد تعریف یك رابطه بازرگانی فراملی مثل انعقاد یك قرارداد بین المللی هستند، باید به این مقررات توجه و تاثیرات آن بر رابطه مزبور تجزیه و تحلیل شود. مثلاً زمانی كه بحث تحویل مبیع و یا پرداخت ثمن مطرح می شود، باید قوانین و مقررات صادرات و واردات و همچنین مقررات ارزی در كشورهای مرتبط مد نظر قرار گیرد. در این معنای عام، كلیه قوانین و مقرراتی كه بر روابط تجاری فرامرزی تاثیر می گذارد، در حیطه و قلمرو مطالعاتی «حقوق بازرگانی فراملی» قرار می گیرند.[4]

در معنای رایج حال خاصر، «حقوق بازرگانی فراملی» عنوان كلی برای قواعد، اصول و مقررات متحدالشكل و یا مشابهی است كه در سطح بین المللی شناسایی شده یا به كار رفته است. «حقوق بازرگانی فراملی»، به این معنا در كشور خاصی به وجود نیامده است و مخصوص كشور خاصی نیز نمی باشد؛ بلكه مجموعه مقرراتی است كه هر چند بعضاً از نظام های حقوقی ملی اتخاذ شده است؛ ولی اعتبار آن ها از نظام ملی خاصی نشأت نگرفته است.

قدرت اجرایی این حقوق ناشی از اعتباری است كه در طول زمان، در عمل، جامعه بازرگانان به آن بخشیده اند و مفاد آن را رعایت می نمایند. این مقررات، پاسخی منطقی به نیازهای مشابه تجار در سطح بین المللی می باشد. بر اساس این تلقی، «حقوق بازرگانی فراملی» شامل مجموعه ای از حقوق بین الملل عمومی، مقررات متحدالشكل، اصول حقوقی مشترك، مقررات سازمان های بین المللی، عرفه و رویه های تدوین شده، یا تدوین نشده، قراردادهای استاندارد، شرایط عمومی و آرای داوری تجاری بین المللی گزارش شده می باشد.

«حقوق بازرگانی فراملی»، در این معنا، با مفاهیمی چون حقوق عرفی بازرگانی[5]، حقوق تجارت بین الملل[6] و حقوق کسب و کار سروکار بین المللی[7] دارد که در عین حال، با آن ها متفاوت است. ما در این پژوهش، در صدد بررسی مفهوم بنیادی حقوق بازرگانی فراملی، عناصر و منابع و جایگاه نظری و عملی آن در نظام حقوقی حال حاضر جهان هستیم.

فهرست مطالب

مقدمه

فصل اول - معنا و مفهوم حقوق بازرگانی فراملی

مبحث اول - واژه شناسی

مبحث دوم - تعریف

گفتار اول - مفهوم موسع

گفتار دوم - مفهوم مضیق

مبحث سوم - پیشینه

گفتار اول - قرون وسطی

گفتار دوم - پس از قرون وسطی

گفتار سوم - دوران جدید

گفتار چهارم - دوران جدید جدید