اثبات مشروعیت مالکیت دوره ای از دیدگاه فقهی و حقوقی

با توجه به رواج معاملاتی كه بر مبنای مالكیت موقت و زمان بندی شده صورت می گیرد و این نوشتار برآنیم تا بتوانیم بر پایه ادله متقن فقهی حقوقی بر مشروعیت آنها استدلال كنیم تا از این طریق بتوانیم راه را برای حل چالشهای فرا روی قرارداد های نو پیدا و نو ظهور هموار كنیم

اثبات مشروعیت مالکیت دوره ای از دیدگاه فقهی و حقوقی

مقدمه

طرح مسئله:

مسئله مالکیت دوره ای به طور مشخص از زمانی در ایران مطرح شد که شرکتی به نام «شرکت مجتمع های توریستی و رفاهی آبادگران ایران» اقدام به فروش هفتگی آپارتمان ها و ویلاهای توریستی واقع در ساحل جزیره کیش نمود.

این شرکت در آگهی ها و برگه های تبلیغاتی خود از عنوان «تایم شر» مالکیت زمانی«بیع زمانی» استفاده نمود.

شروع فعالیت این شرکت به ویژه استفاده از اصطلاحات و عناوین بحث انگیز فوق، موجب مطرح شدن این موضوع در محافل حقوقی گردید چرا که عنوان بیع زمانی و مالکیت زمانی یا مالكیت دوره‌ای در حقوق ایران و خصوصاً در فقه، بی سابقه و ناشناخته بود.

البته باید دانست که شرکت مزبور، صرفاً جهت جهانگردان و رونق صنعت جهانگردی که لازمه آن، ارتباط با جهان خارج است واژه «تایم شر» را در تبلیغات خود در روزنامه ها و دیگررسانه ها به کار برده و از آن به بیع زمانی تعبیر کرده است.

بنابراین آنچه كه دغدغه ی اصلی تحقیق را تشكیل می دهد بررسی فقهی و حقوقی این شیوه قرارداد مالكیت دوره ای است.

برچسب ها : اثبات مشروعیت مالکیت دوره ای از دیدگاه فقهی و حقوقی , اثبات مشروعیت مالکیت دوره ای از دیدگاه فقهی و حقوقی , پژوهش اثبات مالکیت دوره ای از دیدگاه فقهی و حقوقی , تحقیق اثبات مالکیت دوره ای از دیدگاه فقهی و حقوقی , دیدگاه فقهی و حقوقی درباره مالکیت دوره ای , مالکیت دوره ای از دیدگاه فقهی و حقوقی , مالکیت دوره ای در حقوق ایران , نظر فقه درباره مالکیت دوره ای , مالکیت دوره ای , پایان نامه مالکیت دوره ای